Miło jest nam gościć wszystkich odwiedzających naszą witrynę. Od sierpnia 2010 roku mamy przyjemność opisywać i ilustrować na stronie internetowej najważniejsze wydarzenia z życia naszej wsi. Za pośrednictwem internetu prezentujemy ważniejsze wydarzenia z życia parafii, uroczystości kościelne oraz wydarzenia kulturalne. Mamy nadzieję, że każdy odnajdzie tu interesujące go wiadomości dotyczące naszej dziećmarowskiej społeczności.
Babice
Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Babicach
Wioska Babice była znana już w XIII w., należała do Joannitów z Grobnik (do sekularyzacji w 1810 r.). To właśnie Joannici w 1582 r. wybudowali w Babicach kościół, natomiast data powstania samej parafii jest nieznana. Jako lokalizacja parafia była znana w 1633 r. Obecny kościół wybudowano w latach 1681-1683, a następnie przebudowano w latach 1781-1792. W 1828 r. do parafii dołączono miejscowość Bernacice – wtedy Babice stały się samodzielną parafią. Do 1945 r. parafia należała do diecezji ołomunieckiej. Zaraz po wojnie mieszkało w wiosce ponad 1200 mieszkańców. Aktualnie wioska liczy ok. 250 mieszkańców.
W obecnym kościele w Babicach dominuje barokowy wystrój. Uwagę zwraca tu obraz patronki namalowany przez Josefa Fahnrotha z Wrocławia. W murze otaczającym świątynię widnieje tablica upamiętniająca polskich mieszkańców Huty Pieniackiej w województwie tarnopolskim, wymordowanych przez ukraińskich nacjonalistów.
Polacy, którym udało się ujść z życiem z owego pogromu, po wojnie osiedlili się w Babicach i Bernacicach.
O patronce parafii – św. Katarzynie Aleksandryjskiej
Podobnie jak św. Cecylia na Zachodzie, tak św. Katarzyna, przede wszystkim na Wschodzie należała do najbardziej znanych świętych. Mało jednak o niej wiemy i tak niewiele powstało dokoła niej legend, że byli hagiografowie, którzy nawet powątpiewali w jej historyczne istnienie. Są dwa opisy męki i śmierci męczeńskiej św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Pochodzą wszakże one dopiero z wieku VI i są pełne legend. Mamy jednak świadectwa już z wieku IV – a więc bardzo wczesne, bo sięgające prawie czasów św. Katarzyny. O św. Katarzynie wspominają bowiem św. Rufin i Euzebiusz z Cezarei Palestyńskiej.
Według legendy Katarzyna urodziła się w Aleksandrii, stolicy Egiptu. Była córką króla Kustosa. Była nie tylko osobą bardzo zamożną, ale także wykształconą. Słynęła z urody. O jej rękę daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta. Złożyła jako chrześcijanka ślub dozgonnej czystości.
Wkrótce wybuchło najdłuższe i najkrwawsze w dziejach Kościoła prześladowanie chrześcijan – za panowania cesarza Dioklecjana, jak też jego współrządców: Galeriusza Maksymiana i Konstancjusza I. Szczególną nienawiścią do chrześcijan wyróżniał się Maksymian, władca wschodniej części Imperium Rzymskiego. Przybył on osobiście do Aleksandrii, by dopilnować prześladowczych edyktów. Podczas prześladowania chrześcijan przez cesarza Maksencjusza została przymuszona do złożenia ofiary bogom. Odmówiła głosząc prawdę o Bogu Jedynym. Wówczas cesarz zarządził dysputę między Katarzyną a pięćdziesięciu tamtejszymi filozofami i retorami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając prawdziwość chrześcijaństwa, i doprowadziła wielu z nich do wiary w Chrystusa. Miała wtedy 18 lat. Cesarz rozgniewany obrotem sprawy skazał ją na tortury: smagano ją żyłami wołowymi tak, że jej ciało było jedną raną; morzono ją głodem; łamano jej kości. Modlitwa Katarzyny sprawiła, że podczas miażdżenia kołem zstąpił anioł i spowodował, że rozpadło się ono w rękach kata. Na widok jej bohaterstwa w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców. Ostatecznie wykonano wyrok śmierci przez ścięcie.
Męczeńską śmierć poniosła ok. 307/312 (?) r. Śmierć męczeńska św. Katarzyny musiała być czymś niezwykłym, skoro ta Święta została wyróżniona tak wielką czcią. Ciało jej od setek lat znajduje się na Górze Synaj, przeniesione tam zapewne z Aleksandrii, kiedy Arabowie, a po nich Turcy najechali Egipt. Jest tam klasztor prawosławny i kościół, do którego podążają pielgrzymi. Klasztor ten wystawił cesarz Justynian w wieku VI. Prowadzi do niego 3000 schodów, wykutych w skale.
Św. Katarzynie Męczennicy poświęcili swoje arcydzieła najwięksi artyści świata: Hans Memling, Correggio, Tintoretto, Dawid Aubert, Masolino di Panicale, Jan Provost, Caravaggio i Raffael. Św. Joanna d’Arc zaliczała św. Katarzynę do swoich trzech głównych patronek. Na Zachodzie zaliczano Świętą częstokroć do 14 Świętych Wspomożycieli. Św. Katarzyna z Aleksandrii także na Zachodzie była patronką wielu miast i związków katolickich. Jest patronką zakonu katarzynek; Nowego Targu; uniwersytetów; adwokatów, bibliotekarzy, drukarzy, filozofów chrześcijańskich, grzeszników, kolejarzy, kołodziejów, literatów, mężatek, młodych dziewcząt, młynarzy, modystek, mówców, notariuszy, piekarzy, powroźników, prządek, studentów, szwaczek, uczonych, woźniców, zecerów. Dawniej w Polsce istniał zwyczaj, że w dzień św. Katarzyny dziewczęta i chłopcy wróżyli, kto pierwszy wyjdzie za mąż lub się ożeni.
W ikonografii św. Katarzyna przedstawiana jest w koronie królewskiej, z palmą męczeńską w dłoni. Jej atrybutami są: anioł, Dziecię Jezus, nakładające na jej palec pierścień jako oblubienicy, filozofowie, z którymi prowadziła dysputę, gałązka palmowa, koło, na którym była łamana, korona w ręku, krzyż, księga, miecz, piorun.
Litania do św. Katarzyny, Dziewicy i Męczennicy
Kyrie. eleison, Chryste, eleison, Kyrie. eleison.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu. Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Święta Katarzyno miłością Bożą zraniona,
Wybrana Oblubienico Jezusa Chrystusa,
Piękna lilio czystości,
Dziewico, silna w wierze,
Dziewico, mocna w nadziei,
Dziewico pałająca miłością,
Wspaniałomyślna pogardzicielko świata i jego radości,
Zwierciadło cnót,
Kwiecie męczenników,
Pałająca gorliwością o chwałę Bożą i zbawianie dusz,
Wzorze i Orędowniczko nasza,
Nadziejo i Wspomożycielko nasza w potrzebie,
Można Patronko nasza,
Jezu. bądź nam miłościw – przepuść nam Panie.
Jezu, bądź nam miłościw – wysłuchaj nas Panie.
Od wszelkiego grzechu, wybaw nas Panie.
Od przekroczeń Twoich przykazań i reguły świętej,
Od zaniedbania natchnień Twoich,
Od sideł szatańskich,
Od wszelkiej pychy i zazdrości,
Od ducha nieczystości i nieposłuszeństwa,
Od wszelkich przeszkód do cnoty i doskonałości,
Od potępienia wiecznego,
My grzeszni. Ciebie prosimy wysłuchaj nas Panie,
Abyś nas zachować raczył,
Abyś nam przebaczyć raczył,
Abyś w nas ducha św. Katarzyny obudzić i ożywić raczył,
Abyś w nas wiarę, nadzieję i miłość pomnożyć raczył,
Abyś nam doskonałe zaparcie woli własnej udzielić raczył,
Abyś nam prawdziwe nawrócenie naszych obyczajów udzielić raczył.
Abyś nasze Zgromadzenie obronić i rozszerzyć raczył,
Abyś nas do ostatniego tchnienia w swej służbie zachować raczył.
Abyś umysły nasze do pożądania niebieskich rzeczy podnieść raczył,
Abyś nam kiedyś przez przyczynę i zasługi św. Katarzyny miłosiernym Sędzią być raczył.
Abyś nas wysłuchać raczył,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży. który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Módl się za nami św. Katarzyno,
Abyśmy otrzymały prawdziwego ducha zakonnego.
Módlmy się:
Boże, któryś Mojżeszowi na Górze Synaj dał przykazania i tamże ciało św. Dziewicy i Męczennicy Katarzyny przez Swoich Aniołów cudownie zachowałeś, udziel nam prosimy Cię, abyśmy przez Jej przyczynę i zasługi do Góry, którą jest Chrystus, dojść mogły, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.